Je plicht om onbereikbaar te zijn
“Je was in de vakantie niet bereikbaar. Twee weken lang hebben we niks van je gehoord, maar je collega’s hadden wel vragen. Dat kan écht niet, want lieve Ronald: je bent IT-consultant. Als jij onbereikbaar wil zijn, dan mag dat natuurlijk. Maar dan adviseer ik je om een andere baan te zoeken. Dan mag je in je privétijd onbereikbaar zijn en je telefoon uitzetten. Een consultant ben je 24 uur per dag, 7 dagen per week en 365 dagen per jaar.”
Dat klinkt nu - in de post-pandemische wereld - een beetje ouderwets, conservatief en nogal onaangenaam. Het is echter nog niet eens zo heel erg lang geleden dat ik dit te horen kreeg van een toenmalige leidinggevende. Gelukkig wordt steeds vaker duidelijk dat altijd maar voor de baas bereikbaar moeten zijn, tot ongezonde toestanden leidt. Steeds vaker ziet men in dat de telefoon gewoon uitschakelen - en die uitschakelfunctionaliteit bestaat al zeker sinds de gloeilamp - niet een bewijs van lamlendigheid is, maar van common sense. Altijd maar bereikbaar moeten zijn is een goede stap richting een burnout en is een onmisbaar ingrediënt van een broodje gedesillusioneerd cynisme. En daar wordt helemaal niemand (een) beter (mens) van.
Natuurlijk zijn bespottelijke eisen vanuit de werkgever niet de enige reden waarom de telefoon tegenwoordig bijna een extern vitaal orgaan van je lichaam is: er is ook nog zo'n dingetje als ‘fear of missing out’. Dat is niet nieuw: vroeger hingen de echte, voor irrelevantie angstige kroegtijgers zelfs op de maandag aan de bar zodat ze niets zouden missen. Iedereen kent wel zo'n oom en/of tante. Tegenwoordig hoeft dat niet meer, want je hele netwerk is constant binnen handbereik. Daardoor pakken we de telefoon maar liefst tussen de 60 en de 300 keer per dag op.
#FOMO terzijde: bij Whizpr gaat het allemaal net even iets anders. Je wordt niet bestraft als je de telefoon opneemt tijdens je vakantie, maar al helemaal niet als je 'm niet opneemt. Verder proberen we je vakantie gewoon te respecteren door dan maar niet te bellen of te mailen. Klopt: soms ontkom je er niet helemaal aan, en alles is niet zo zwart-wit. De keerzijde van betrokkenheid is het moeilijk kunnen loslaten van dat waarbij jij je zo betrokken voelt. Maar bij Whizpr streven we een 9-tot-5-mentaliteit na. En dat lees je goed, want je wordt in je vrijheid oprecht nergens toe verplicht. Het is voor iedereen namelijk beter dat jij vitaal bent, er gewoon zin in hebt en je welkom voelt - zonder ‘fear of being kicked out’.
Werk doen dat je leuk vindt - en ook nog eens op een leuke plek - is heel belangrijk. Ik kan het weten. Maar we hebben niet allemaal hetzelfde geluk. Het is daarom hoog tijd dat meer mensen ‘ns inzien dat de meerderheid van de beroepsbevolking werkt om te leven. Om de rekeningen te betalen. Om ervoor te zorgen dat ze niet kopje onder gaan in een verharde maatschappij waarin status, macht en mooie plaatjes voor de buitenwereld de enige zaken zijn die het nastreven waard zijn. Omdat veel mensen zoveel meer zijn dan de rollen die zij op de werkvloer vervullen.
Je zult mij niet horen als jij het helemaal geweldig vindt om die telefoon elke keer op te tillen en dat je het als onvervalste thrill seeker fijn vindt om elke keer weer wakker te schrikken als je de standaard ringtone van Apple in een film of serie hoort - ook als je al wakker was. Maar als je wat om je gezondheid geeft en de goede invloed die dat heeft op je omgeving, dan laat je de zakelijke telefoon maar gewoon ‘ns even lekker de hele vakantie thuis. Mocht je nou - zoals de schrijver van deze blog - een dual sim-toestel gebruiken, dan kan je de zakelijke e-mailapplicatie tijdelijk uitschakelen. Je kunt ‘m voor de duur van de vakantie zelfs compleet verwijderen, iets wat Whizpr iedereen aanraadt.
Zo’n grote, ingrijpende en enge stap is dat niet. Je hebt Den Haag daar niet voor nodig. Ook niet als je IT-consultant bent, of als jij toevallig die onmisbare “work hard, play hard” manager bent die onmogelijke eisen stelt. De wereld vergaat namelijk niet als jij of jouw collega een belletje mist. Je kunt natuurlijk altijd de bittere, botte pech hebben dat je voor een baas werkt die dat absoluut niet waardeert… Maar geloof me: op termijn is het een stuk gezonder voor je. Het zal je nieuwe inzichten bieden zonder dat je daarop hoeft te Googlen. En dat is wel zo handig nu je telefoon ergens in een hoek van de tent of - mooier nog - thuis in de lade ligt.
Geniet van je vakantie én je leven!
